پلی پروپیلن یکی از اصلیترین و پرمصرفترین پلیمرهای دنیا است که با نام اختصاری پ پ شناخته می شود. مواد اولیه ساخت پ پ، کربن و هیدروژن است که در طبیعت فراوان هستند، البته تبدیل این دو عنصر به پلی پروپلین کار دشواری است. پ پ از خانواده پلاستیک های پتروپلاست است، این به آن معناست که با حرارت نرم می شوند. دانسیته پ پ در حدود 0.9 گرم برسانتی متر مکعب است. از پلیمریزه شدن منومر پروپیلن حاصل میشود. پلی پروپیلن در برابر رطوبت، روغنها و حلالهای معمولی مقاوم بوده و دمای ذوب آن در حدود ۱۷۰ درجه سانتیگراد است.
پلی پروپیلن مادهای غیرسمی و بیبو است که در هنگام سوختن مانند شمع به قطرات ذوب شده تبدیل میشود و شعلههای آن بدون دود است. از ویژگیهای پلی پروپیلن میتوان به سبکی، سختی، مقاومت شیمیایی و انعطافپذیری آن اشاره کرد؛ علاوه بر این، پلی پروپیلن صنعتی در مقایسه با سایر پلیمرها دارای ویژگی عدم جذب رطوبت است و به همین دلیل کاربرد آن در صنعت پلاستیک و الیاف رو به افزایش است. پلی پروپیلن به دو دسته هموپلیمر و کو پلیمر تقسیم می شود.
هوپلیمر از پلیمریزاسیون مونومر پروپیلن به تنهایی تولید میشود. از نظر خواص فیزیکی و مکانیکی تفاوت پلیپروپیلن هموپلیمر (پ پ نساجی) و کوپلیمر (پ پ شیمیایی)، در مقاومت ضربهای، استحکام کششی و سختی آنهاست. پلیپروپیلن هموپلیمر با اینکه استحکام کششی و سختی بالاتری نسبت به پلیپروپیلن کوپلیمر دارد، ولی نقطه ضعف اصلی آن مقاومت ضربهای آن است. در حقیقت پلیپروپیلن هموپلیمر شکنندهتر از پلیپروپیلن کوپلیمر است. این ضعف بیشتر در دماهای پایین و به ویژه زیر صفر درجه خود را نشان میدهد. به همین جهت استفاده پلیپروپیلن هموپلیمر در تولید قطعات تزریقی که در معرض ضربه و دمای پایین قرار میگیرند، به شدت محدود است. برای رفع این نقص، مونومر اتیلن را در حین انجام فرآیند پلیمریزاسیون به پروپیلن تزریق میکنند. پلی پروپیلن کوپلیمر از پلیمریزاسیون پروپیلن به همراه کومونومر اتیلن تولید میشود. پلیپروپیلن کوپلیمر مقاومت ضربهای بالاتری نسبت به پلیپروپیلن هموپلیمر دارد. با تنظیم مقدار اتیلن اضافه شده به ساختار پلیمر، تنظیم مورفولوژی کوپلیمر، تنظیم نوع کریستالیزاسیون و همچنین تنظیم وزن مولکولی میتوان میزان مقاومت ضربهای را کنترل و تا حد خوبی بالا برد. البته باید توجه داشت که بالا بردن مقاومت ضربهای پلیپروپیلن باعث کاهش سختی و سفتی پلیمر خواهد شد. اضافه کردن اتیلن به ساختار پلیپروپیلن حین پلیمریزاسیون پروپیلن، نظم ساختاری پلیپروپیلن را کاهش میدهد. کاهش نظم ساختاری هم به نوبه خود باعث کاهش میزان تبلور (کریستالیزاسیون) پلیپروپیلن میشود.
ویژگی های پلی پروپیلن:
• چگالی کم • مقاومت کششی بالا • شفافیت بالا • بیرنگ بودن • مقاومت در برابر اسید، باز و حلالها • مقاومت دمایی بالا • هزینه پایین تولید در مقایسه با سایر ترموپلاستیکها • استحکام مکانیکی خوب • بیبو، غیر سمی و غیر قابل حل بودن در آب • خواص خوب قالبگیری • عایق بودن
معایب پلی پروپیلن چیست؟
• پلی پروپیلن ضریب انبساط حرارتی بالایی دارد، که کاربردهای دما را محدود میکند. • حساس بودن پلی پروپیلن به تخریب UV • مقاومت کمتر پلی پروپیلن نسبت به حلالهای کلر و آروماتیک • ضعیف بودن خواص پیوندی پلی پروپیلن • قابل اشتعال بودن پلی پروپیلن • حساس بودن پلی پروپیلن به اکسیداسیون موارد مصرف پلی پروپیلن • کاربرد PP در صنعت ساخت خودرو در ساخت پنل دربها، تزئینات داخلی اتومبیل، پروانهها، کفپوش خودرو، جعبه باطری و … • تولید نیهای نوشابه • تولید اسباببازی • تولید فیلم و ورق • تولید فیلمهای بستهبندی مواد غذایی • تولید تک رشتهها و الیافها • ساخت موکت، طناب، گونی و… • کاربرد آن در قالب گیری دمشی و تزریقی • تولید تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی • ساخت لوله و کاربردهای صنعتی و ساختمانی